Mijn ouders zijn gescheiden. Nu is het al rond 20 jaar. En mijn moeder heeft een vriendje nu. Als ik dat kan zeggen?! :) En hij is een goede man, maar altijd, wanneer hij ons een bezoek brengt, is er te veel lawaai. Hij is een luidruchtige man. En ik kan hem uitstaan maar soms, en ik moet dat in het Engels zeggen “he pushes my buttons”! Het echte woord in het Nederlands dat hem het beste beschrijven is “vermoeiend”! Hij weet alles het beste! Hij is altijd gelijk! En hij noemt allemaal op zijn verzinsele bijnamen zoals: “Ćupilica, Kolačić“ enzovoort. En het is onuitstaanbaar! Maar, hij is een goede man en hij houdt te veel van mijn moeder, mijn broer en ik, dus,  ik hou van hem ook.

En ja, ik wil allemaal verzoeken mij „Kolačić“ niet te noemen! :)

Het leven is niet altijd zo mooi… Soms denk je dat alles zwart is. En alles is zwart, soms…

Nu heb ik deze gevoelens – alles is zwart.

Ik ben zeer ziek. Ik lig in mijn bed en ik kan niet opstaan. Ik heb “mega” korts. Ik kan niets doen. En alles is zwart.

En de laatste dagen was ik triest…heel triest. Waarom? Ik weet het niet. Misschien want er is niets te doen tijdens de ziekte. Alleen maar in je bed liggen. TV kijken? Nee, mijn ogen doen pijn als ik naar TV kijk. En er is niets op TV te kijken. Dus, je moet in je bed liggen en niets doen. En ja, nog iets, je kan natuurlijk alleen een soep eten. “Dit is goed voor je. Het is gezond!”, zei mijn moeder.

New Now :)

Het is 29ste januari. 15.00 uur. Ik sta op de station bus te wachten… Het is te koud. Ijs is overal.. De bus komt niet….

Nu is het 15.20 uur… “Kom op Maria, stand je nog een beetje…” Ah, hier komt de bus: Novi Sad – over de snelweg. Die is mijn bus…

Goed! Het is warm binnen. “Zal ik mijn jas afnemen? Ik zal anderhalf uur met de bus naar Novi Sad rijden… Ja, ik zal mijn jas afnemen! Oh, Godverdomme, het sneeuwt weer! Ik haat de winter!” Er is niets romantisch in de winter!

“Oh, goed, Novi Sad!” Oké, ik moet mijn jas aandoen. Uit de bus ga ik meteen in de auto en snel naar huis waar warm en gezellig is… Ah, eindelijk… “Hallo, ik ben gekomen.”