Ik heb besloten wat ik in het leven zal doen: ik ga naar Kovin om schapen te houden voor 500 euro per maand! Het is wel een fatsoenlijk salaris. Wat? Een beetje zit ik op het grasveld, knabbel grassprietje en kijk naar de schapen. Is dat echt zo moeilijk? Kijk, zelfs zou ik akkoord gaan met de opleiding van een week zonder loon! Ik denk dat ik die week kan overleven. Het zal iets zoals “overlevingspensioen” zijn. Alleen maar om te wennen aan het dorpsleven. En daarna begin ik geld te verdienen.. En, natuurlijk, ik heb nergens geld uit te geven en ik kan het besparen om op een dag terug naar de beschaving te komen. Ik meen het. Dit plan moet lukken!

Wat is het met mensen die spugen tijdens het praten?  Ik kan het niet verstaan! Say it don’t spray it! Ik veeg altijd op hen. – nu kan je verder met spugen gaan...

En die mensen die nooit een cigaar tot het einde blussen?! En dan stinkt het in de asbak... slechts een paar minuten, maar genoeg om alle je kleren te stinken.

En mensen die altijd over sport praten.. Is er niet een ander thema waarover ze konden bespreken?

En mensen die graag tegen je in de bus “liggen”? – ik begrijp dat het veel druk is, maar kan je nog een beetje verder van mij weggaan? Je ligt tegen mij man!

Ja, vandaag ben ik vervuld van haat...

-          Met Marija..

-          Hoi! Hoe gaat het? Zullen wij samen naar de dienst voor mobiele telefoons gaan?

-          Je mobieltje niet werkt? Weer? Tja... oke...

Toen gingen wij naar de dienst. In de auto zei ze: ‘Ik hou niet van naar mensen te schreeuwen... Kan je dat voor mij doen?” Ik zei: “Natuurlijk! Schreeuwen naar mensen is mijn middelnaam!”

-          Goedemiddag. Hoe kunnen wij jullie helpen?

-          “Goedemiddag..” ,zei ze schichtig, “Ik heb probleem met mijn mobieltje.. het was al met u aan reparatie en u...” Oke, ik zie dat de tijd voor mij te praten is..

-          Namelijk, u heeft de telefoon gerepareerd, en die reparatie hebben wij betalen! Maar het telefoontje werkt niet! (Toen begon ik mijn stem te verheffen.) Neem deze telefoon, repareer het als dat mogelijk is, of geef ons onze geld terug!

Natuurlijk nemen zij de telefoon en zullen proberen het te repareren. Was dat zo moeilijk?

Het is ongelofelijk hoeveel verschillende gewoonten wij hier in Servie hebben. Vooral bij bruiloften en begrafenissen! ‘Oke, wij zullen dat op deze manier doen.’ – ‘Nee, jullie moeten dat op die manier doen! En dit moeten jullie op die manier doen! En dat op die manier! En jullie moeten dit handdoek hebben! En dit glas! En dit water en dit brood!’ En dit en dat...in de cirkel!

Ik vind het echt dom! Je moet iets doen alleen als je wil! En niet als iemand zegt dat je het moet! Ik geloof in die gewoonten niet! En hoe zit het met de zwarte kleren? Als ik verdrietig ben, ben ik verdrietig in mezelf. Mijn kleren kan niet verdrietig zijn, en kan niet mijn gevoelens aantonen. ‘Je bent niet in de rouw als je geen zwarte kleren aangekleed hebt!’ Ja, natuurlijk, oke, ik ga met je akkoord, maar misschien toen ik geen hersenen had!