Een kopje koffie

-         “Dag Mileee! Wil je met mij naar het café om koffie te drinken gaan?”

-         “Ja, natuurlijk! Graag!”

-         “Om 17.00 uur?”

-         “Ja, goed. Om 17.00 uur voor mijn appartement.”

-         “Oké.”

En elke dag hetzelfde! Zullen wij kofie drinken en wanneer of waar? Elke dag. Mijn vrienden zijn verslaafden aan kofie. En ik ook! Een paar dagen geleden zaten we in onze favouriete café zoveel 6 uur. En we praatten en we lachten. En keken naar de TV. Soms praten we niet. Alleen drinken we koffie en lezen kranten. En sigaretten roken. Alleen dat! En dan gaan wij naar huis. Of naar werk of faculteit. Maar ‘s morgens een kopje koffie met vrienden is een verplicht. En elke dag hetzelfde! Men zou denken dat wij ervan zullen vervelen maar het zal nooit gebeuren. Elke dag gaan met vrienden voor een kopje koffie is onbetaalbaar.

Een dag ontmoetten zij. In het centrum van de stad. Het regende. Ze had de paraplu met de kleurrijke bloemen. Hij zei: “Dag.” Ze keek naar hem en alleen glimlachte… Hij was verward. Hij vroeg aan haar hoe gaat het maar ze zei niets. Zij stonden in de regen en keken naar elkaar…

Hij dacht aan alle mooie herinneringen dat zij aan de afgelopen jaren hadden. Hij zweeg en glimlachte. Toen begon ze te huilen… “Ik hou van jou…”, zei ze. Hij was verbaast. Ze ging van hem weg en nu is ze met een andere man. Wat wilde ze? Hem of die andere man? Hij keek naar haar verdrietig en zei:”Het is uit tussen ons en het is jou schuld!” En hij draaide zich en ging naar huis. Toen hij huis kwam, belde hij zijn vriendin op en zei:”Ik hou van jou en ik zal je nooit kwetsen! Je maakt me zeer gelukkig!” ze luisterde naar hem en zei stil:”Wat is er gebeurd?”

            Deze weekend was ik niet in Belgrado. Ik ging met mijn vrienden naar Valjevo. Een van mijn vrienden heeft er een huis. Het is een klein huisje met drie kamers maar daar kunnen rond tien mensen slapen. Wij hebben er niets speciaal gedaan maar wij hebben goede tijd gehad. Maar er was een probleem. Wij hebben met de computer grote probleem gehad dus kon ik mijn blog op tijd niet plaatsen! Dat maakt me heel woedend! Ik heb alles over onze weekend geschreven, over hoe goede tijd wij hadden, over alles wat wij deed, maar op een momment deed de computer uit. En alles wat ik geschreven heb, was kwijt. Ik kon niets doen, alleen maar op mandaag wachten om mijn blog te plaatsen toen ik terug naar Belgrado kom…

De mens en de natuur

            De mens brengt de natuur uit balans en maakt grondstoffen op. Het klimaat wordt verstoord, planten en dieren sterfen uit, de verkeerde stoffen komen op de verkeerde plekken terecht. Is dat nodig? Absoluut niet.

            Het lijkt wel eens alsof een groeiend aantal mensen en een groeiende economie per definitie betekenen dat er meer bos wordt gekapt, meer olie wordt opgepompt, enzovoort. We denken dat auto’s, fabriken, koelkasten en mobiele telefoons automatisch slecht zijn voor de natuur. Maar dat is allemaal onzin. De mens en de natuur kunnen perfect samenwerken.

            Als we teder met natuurlijke bronnen omgaan en de industrie revolutionair anders inrichten hebben we auto’s, fabrieken, koelkasten en mobiele telefoons en we redden de natuur. “Natuur is onze vriend. Als we op deze manier blijven leven, gaan we bijna allemaal dood.” – Elena Simons.